اطلاعاتی در مورد ارز دیجیتال زیکش - zcash
زیکش ارز دیجیتالی که بهتر است با ان اشنا شویم
زیکش (به انگلیسی Zcash) هم مثل بیت‌کوین برپایه‌ی تکنولوژی بلاک‌چین توسعه داده شده و از نوع ارزهای غیرمتمرکز است. این بدان معناست که تراکنش‌های بین دو شخص یا شرکت با نهایت امنیت انجام شده و وجوه انتقال می‌یابد و دو طرف بدون نیاز به شخص ثالث معامله‌شان را انجام می‌دهند.
موسس این ارز، تحقیقات زیادی در این حوزه کرده و آن را طی پروسه ایی نه‌چندان کوتاه منتشر نموده است. در اصل، زیکش نوعی از پروتکل Zerocoin است که کمی توسعه یافته و به Zerocash تبدیل و سپس امنیتش تا حد بسیاری افزایش یافته و مبدل به چیزی که ما می‌شناسیم شده است.
پس تفاوت عمده‌ی این ارز با رقیب اصلی خود یعنی بیت‌کوین، در میزان امنیت است که مسئله‌ای مهم در انتقال ارز دیجیتال محسوب می‌گردد.
28ام اکتبر 2016 بود که ارز مذکور پا به بازار گذاشت و رویاهای بسیاری را در سر داشت. این ارز توسط Zooko Wilcox-OHearn تاسیس گشت و جناب زوکو سعی داشت تا یک سیستم خیلی امن را بسازد که به حریم خصوصی کاربر احترام بگذارد.
مثل بیت‌کوین، ارز دیجیتال زیکش نیز حدود 21 میلیون واحد در دسترس دارد و جالب است بدانید در همان سال اول، 20 درصد آن جایزه‌ی پیداکنندگان لقب گرفت که توسط سرمایه‌گذاران و توسعه‌دهنگان مبادله شد.
بیت‌کوین با این‌که ارز مطمئنی به شمار می‌رود، تراکنش‌ها و سوابق یک فرد را به نمایش می‌گذارد و تمام و کمال اطلاعات را مخفی نمی‌سازد. توسعه‌دهنگان زیکش از این مساله ارز محبوب استفاده کرده‌اند و ارزی بسیار امن را وارد مارکت نموده‌اند.
با زیکش دیتاهای کاربر به‌صورت کامل رمزنگاری و محرمانه خواهد ماند. این همان معنای واقعی حفظ حریم خصوصی در دنیای دیجیتال است. هر دو شخص ناشناس باقی خواهند ماند و انتقال به سرعت انجام می‌گیرد.
البته باید گفت که اطلاعات معاملات در سامانه ثبت خواهند شد ولی فقط در دسترس شخصی است که کلید خصوصی را داشته باشد. خوش‌بختانه زیکش هنوز به‌طور متن‌باز به فعالیتش ادامه می‌دهد و سطح امنیتش از رقبا بالاتر است.
زیکش به چند الگوریتم ساده برای رمزنگاری بسنده نکرده و تکنولوژی خاصی را با نام Zero-Knowledge به کار گرفته است. با کمک این تکنولوژی می‌توان با طرق مختلفی آدرس هر دو طرف را مخفی و آن را غیرقابل ردیابی ساخت. اما شاید شبهاتی را به‌وجود آورد که کاملا درست است!
همین عامل باعث شده برخی از افراد که خصوصی ماندن تراکنش‌ها برایشان مهم است به سمت این ارز کشیده شوند. آن‌ها به‌طور 100 درصد اعمال‌شان را خصوصی انجام می‌دهند، بدون آن‌که پلیس و سازمان‌های اطلاعاتی متوجه شوند.
البته این تنها استفاده نیست و طیف گسترده‌ای از شرکت‌های بزرگ مایل به بهره‌گیری از این ارز هستند. مثلا کمپانی‌هایی که قصد دارند که اسناد و گزارش‌های محرمانه‌ای را (بدون آن‌که رقبای تجاری بویی ببرند) به‌دست بیاورد و یا این‌که کسانی که دوست ندارند دیگران از سوابق پرداختی‌های انها مطلع شوند .
زیکش برای دفاتر حقوقی هم مناسب است و انجام کارهای خصوصی را راحت‌تر می‌سازد. لکن ضعف‌هایی در این حوزه به چشم می‌خورد. در ماه آخر سال 2017 فقط 4 درصد زیکش‌های موجود دارای فن‌آوری Zero-Knowledge بودند و اکثر ارزهایی که در حساب‌های مجازی و در حین ردوبدل بو دند، کاملا رمزنگاری نمی‌شد و انتقال مثل دیگر ارزها صورت می‌گرفت. ولی این درصد اندک به مرور افزایش یافته است.
سازندگان زیکش تکنولوژی دیگری را هم استفاده کرده‌اند که آن هم در راستای افزایش امنیت است. قابلیت Selective disclosure این امکان را به صاحب ارزها می‌بخشد تا با تایید کردن پرداخت خود به بررسی ویژگی‌های سابقه تراکنش بپردازد. این برای کسانی به‌درد می‌خورد که می‌خواهند با پولشویی مبارزه و مبلغ مالیات را چک کنند.
با این حال، چون زمان زیادی از بوجود امدن این رمز ارز نگذشته، معلوم نیست که کدام بخش از جامعه به آن روی خواهند آورد. ولی طبیعیست که افراد عادی بیش‌تر سعی می‌کنند از ارزهای دیگر بهره ببرند. لکن کسانی به زیکش روی می‌آورند که اصلا دوست ندارند شرکت‌ها، دولت‌ها و افراد از سوابق انها باخبر شوند و انها را ردیابی کنند.
شاید زیکش موجب شود که جرم و جنایت افزایش یابد و فروش کالاهای ممنوعه بیش‌تر شود. ولی بیش از آن، حتما سبب رشد و گسترش تجارت آنلاین و حریم خصوصی کاربران می‌گردد.
امیدوارم مطلب گویا بوده باشد و درک بهتری از این ارز دیجیتال پیدا کرده باشیم .